Helaas staat mijn leven in het teken van 24 uur per dag pijn,
Desondanks kan ik nog veel meer dan alleen maar ziek zijn.
Mijn ziekte heeft mij een positieve jonge vrouw gemaakt,
Dat wil niet zeggen dat het mij in het geheel niet raakt.
Elke dag opnieuw draag ik mijn ziekte met me mee,
Ondanks alle beperkingen en moeilijkheden ben ik zeer tevree.
Door de constante heftige pijn,
Is mijn wereld erg klein.
Mijn leven speelt zich af tussen twee buren,
Inderdaad tussen de welbekende vier muren.
Binnen die vier muren valt genoeg te beleven,
Om zo elke dag zin te geven aan mijn leven.
Een mus die het hoogste lied fluit op de rand van mijn balkon,
Op een grauwe en grijze dag, het tevoorschijn komen van de zon.
De vrienden en familie om mij heen,
Ondanks mijn ziekte ben ik niet alleen.
Een lief kaartje ontvangen van een goede vriendin,
Dat zijn de kleine dingen, maar daarmee houd ik de moed er in.
Ook al wordt ik niet meer beter, ik ben op en top positief.
Dit klinkt misschien wat naïef,
Maar ik weet dat ik niets zal bereiken met onophoudelijk klagen,
Daarmee zou ik de mensen om me heen alleen maar wegjagen.
2003 was geen jaar om over naar huis te schrijven,
Toch is het een jaar dat me bij zal blijven.
Ik heb elke dag wel iets gedaan waar ik trots op kan zijn,
Ook al stelde het niet veel voor of was het erg klein.
Ik kan alleen maar hopen dat het nieuwe jaar niet bol staat van tegenslagen,
Mocht dat niet lukken, dan weet ik dat ik ook in het nieuwe jaar de pijn en tegenslagen zal kunnen dragen.
Ondanks alles blijf ik positief en genieten,
Het leven is te mooi om zo maar te laten verschieten.
Waardering: 7.38 met 130 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Chantal
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Eenzaam en alleen
Vorige gedicht: Je bent al eeuwig mijn allerbeste vriendin,