De traan rolt over me wang
Ik voel me vreeselijk bang
Ik gil het uit
Ik loop een stukje achteruit
Ik voel me hart sneller kloppen
De dood kijk ik in mijn ogen
Ik kan het niet geloven
hier moet ik echt mee stoppen
Ik voel me iets beter
Ik dacht weer aan die leuke tijd
Ik dacht aan die allesweter
En toen begon ik weer met mijn gegil
Na het gillen was het doodstil
je hoorde alleen het spatte van mijn tranen op de grond
Ik dacht aan dat ik daar stond
op hetzelfde plekje hetzelfde moment
Ik heb dat plekje helemaal gescant
Ik ging in me bed liggen en veegde me tranen weg
Ik wist het ik had gewoon pech
Het moet maar zo
Ik kruip in me bed
Ik heb het net gered
Morgen weer een dag pijn verbijten
Ik hou van jou
Maar dit was het nou
Ik zal je zien waar alles beter is
misschien heb ik het mis
Maar dan is het maar zo
Dan zeg ik maar totzo
Dit gedicht is ingezonden door Naomi
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: DIT IS EEN RAP OVER EPKE ZONNELANDVorige gedicht: Ze kwam binnen zonder te kloppen