Ik wandelde door de uitgestrekte weiden,
In een van de mooiste jaargetijden,
Viel mijn oog op iets kleins,
Schitterend van vorm en toch zo fijn.
Het was een klavertje vier,
Dit heb ik geplukt met plezier.
Men zegt dat dit kleine blaadje geluk brengt,
En je hoop en liefde schenkt.
Ik heb het mooi opgeborgen,
En nu maar hopen dat het mij geluk zal bezorgen.
Al denk ik dat zoiets niet bestaat,
En dat men zijn geluk zelf bepaalt,
Maar men weet maar nooit,
Wat men voor mijn voeten gooit.
Misschien dat het toch ooit eens lukt,
Daar hou ik het bij, daarom heb ik het geplukt.
© Jonah1958
Waardering: 9.5 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jonah1958
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)