Eenzaam
weer een zelfde dag
dezelfde als altijd
nooit een keer iets anders
nooit een keer verandering
nooit iemand die hem ziet
nooit eens mooi weer
altijd regen en kou
dit wil hij niet meer
een traan op zijn wang
van al het verdriet
helemaal niemand
die uitrusten wil?
maar eindelijk mooi
toch nog mooi weer
en iemand ploft neer
en hij geniet
dag in dag uit
mensen in het park
door iedereen
wordt de bank gebruikt
Waardering: 8.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marianne Visscher
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: lieve papVorige gedicht: KANKER