Waarom.
Waarom , waarom ik altijd,
dit is een enorme strijd.
Vechten tegen de pijnen,
die maar niet verdwijnen.
De pijn komt altijd terug,
en vaak zo vliegensvlug.
Daar kan ik niet meet tegen,
je kan mij vaak opvegen.
Puur van ellende,
en in mijn hoofd is het weer een bende.
Het is niet te filmen , hoor,
en toch vecht ik steeds door.
Ik doe dan mijn ogen dicht,
en denk aan mijn plicht.
die ik op de aarde moet voldoen,
Vele zullen mij dit niet nadoen.
Zoveel ziekte,s en pijn al gehad,
en steeds krijg ik geen nieuwe start.
toch ga ik steeds maar door,
al is het vaak voor mij een doodspoor.
Dit gedicht is ingezonden door Mar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Hoera! Het is feestVorige gedicht: Voorbij