ik ging naar de dierentuin,
en er liep een aapje helemaal donkerbruin.
hij zag er lief uit,
maar ik schrok, want het moest een verdovingsspuit.
hij moest geopereerd worden.
niet zomaar.
nee, het was om dat ze met hem gingen experimenteren,
dat kon ik echt net accepteren.
ik was boos,
echt ademloos.
het aapje waar ik altijd naar keek,
het was net een droom,
ik werd loom.
ik kan het niet begrijpen,
ik moet aangrijpen.
maar daar kan ik niet doen,
ze mogen hem niks aandoen.
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: jij bent mijn liefde Vorige gedicht: Groenproject