Vertrouwen

Ik dacht dat ik je kon vertrouwen,
En dat we een vriendschap konden opbouwen.
Maar nee, dat was niet zo!
We deden gezellige dingen,
Zoals dansen en een film kijken,
Maar nu weet ik het echt: wat ben jij een arrogant kind,
Nu weet ik wat er zich in jou bevindt.
Stomme dingen gaan er door me heen,
Waarom heb je dit gedaan?
Om mij te pesten of gewoon voor de lol.
Nou ik denk het eerste!
Maar ik kan me nog net beheersen,
Dit is gebeurd en ik kan het nu niet meer terugdraaien.
Het is jammer, maar helaas, jou vertrouw ik niet meer.
Mijn wereld is stuk,
Dit vind ik best een rotstuk.

Waardering: 8.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Leah

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Gevlucht voor het leven
Vorige gedicht: Barbecuefestijn
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.