Zakt de moed je in de schoenen
denk je, ik ben helemaal op
heb je nergens meer de kracht voor
voel je je een grote flop.
Wordt de wereld als maar kleiner
staan de muren te kort bij
dan moet je maar eens denken
aan wat je hebt aan mij.
Het allermoeilijkse van't leven
wat mensen zelden vinden
is wat jij al gevonden hebt
en dan zijn echte vrienden.
Dit gedicht is ingezonden door Ine
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Overal waar het zeepaardje zagVorige gedicht: Een droom over stroom