Wanneer ik jou zal moeten missen
Zal ik in het duister moeten grissen
Naar alle belangrijke dingen uit dit leven
Want jouw lampje brand nog maar even
Straks is jouw licht uitgedoofd
En zit je alleen nog in mijn hoofd
In duizend en één herinneringen
Die ik nooit zal willen verdringen
Ik ben bang voor de toekomst zonder jou
Omdat ik zo knetterveel van je hou
Vergeef alle slechte dingen die ik heb gezegd
Ik zal dat nooit meer doen, dat meen ik echt
Je bent nog niet weg, dat weet ik toch ook wel
Misschien duurt het nog lang, misschien gaat het snel
De ziekte die je hebt maakt mij zo bang
“Je gaat dood,” is mijn gedachtegang
Voor nu brand nog even mijn licht, mijn lampje
Want dat ben jij, mammie, mijn mampje
Waardering: 9.5 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Ivanka
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Achter de horizon schijnt altijd de zonVorige gedicht: De molenaar en de bakker