ik raas tier boven de zee.
en vanaf daar neem ik alle gedachten's mee
van de verongelukte schippers en van de zeemeerminnen en de vissen
en dan ga ik weer ergens anders heen.
en ben ik weer alleen.
maar dat maakt niet uit.
want dan tier ik weer verder boven iets anders.
wan weet je
ik ben de wind
en waar ik me ook bevindt
et is zo dat ik mensen opwind
Dit gedicht is ingezonden door ??
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Telkens als ik aan je denkVorige gedicht: de japanners waren wreeden