Ik sta hier alleen in de regen te wenen,
En toch weet ik dat ik een zegen heb gekregen.
Als een eenzame jongen wil ik niet verder gaan,
Ik heb twee benen, maar wil er niet alleen voor staan.
Ik wil ook een beetje steun van iemand die me begrijpt,
Dat als ik problemen heb, die persoon ook echt ingrijpt.
Is er iemand die me begrijpt of die me wil helpen,
Want ik weet echt niet hoe ik het alleen moet verwerken.
U zult het wel kennen, problemen realiseren en beperken,
Foto's maken van uw verleden en in de toekomst bewerken.
Stress maakt me negatief, maar toch ook weer assertief,
Want ik geraak er wel door en ben haar hartendief.
Wat ik zeg is oprecht en dus ook positief.
Dit gedicht is ingezonden door Positief
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik wou dat ik een hond hadVorige gedicht: Op een dag ging ik op reis