de lichtstralen schijnen op jou
het is een cadeau van de zon
waarbij er licht begon
zo krijg je weer het vertrouw
van de zon die hij gaf aan jou
de zon gaf de wereld hitte
toen de wereld splitte
de ene kant de kou
waar de zon niet van hou
aan de andere kant was het warm
toen brandde het op de mens zijn arm
dat vond de mens wel lekker
maar zette wel een kookwekker
bruin worden van de zon
de mens wist niet dat dat kon
nu zijn we tientallen jaren verder
en daarop ook een stuk alerter
rood worden ineens
daar is de mens het niet mee eens
dus de zon is een cadeau
maar dan wel tot het beschermingsniveau
Dit gedicht is ingezonden door afkuipers
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik zet een vogel in een kooiVorige gedicht: Lieve vake, jij was zo behulpzaam voor iedereen