ik denk,
aan degene van wie ik hou.
degene aan wie ik dit schrijf,
je denkt vast dat ik nu overdrijf.
ik durf het eigenlijk niet te zeggen,
maar ik moet het gewoon blootleggen.
ik heb je al een tijdje niet gezien,
het lijkt wel alsof we elkaar niet meer kunnen aanzien.
zo is het in ieder geval niet voor mij,
want jij maakt me heel erg blij.
we zijn er allebei te verlegen voor,
de angst voor de stilte en het anders zijn daar komt het door.
we moeten het accepteren dat we anders zijn,
maak je daar door niet klein.
ik heb je het nu gezegd.. als je het doorhebt.
ik moet je het dan nu echt zeggen,
het is moeilijk uit te leggen.
oke..daar ga ik dan...
ik denk dat ik je los moet laten, ik ga het niet vragen.
want ik kan het niet,
omdat ik weet dat je toch niets meer in mij ziet.
dan ga ik maar,
dag lieve valentijn, een kusje door dit gedicht dan maar..*smak*
dag mijn valentijn, ik ga niet zeggen wie ik ben,
een hindje dan..
liefs (van een paardenfan)
Dit gedicht is ingezonden door Fleur (10) zelfgemaakt!!
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: SchakenVorige gedicht: Ik maak een schilderij