Appels en 1 banaan deel 1
Toen de Romeinen gingen vechten,
Moest ik gaan.
Naar een land vol met appels
En 1 banaan.
Op een schip waar een gat in zat
Kwamen we bij een keizerstad
We moesten naar de appels en de banaan
We werden opgepakt, maar we mochten gaan.
We voeren verder de zee over,
We kwamen bij een zeerover.
In een heel groot schip,
Met goud en zilver maar nog was hij sip.
Wij hadden niks bij ons en mochten gaan,
Naar het land van de appels en de banaan.
Eenmaal daar aangekomen,
Kwamen we bij cacaobomen.
Dit was niet het goede land,
We gingen verder en kwamen aan een strand.
We gingen er heen,
maar we wisten meteen:…
Dit gedicht is ingezonden door Justin & Rick
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Waar de ogen dromenVorige gedicht: Ik zie me zelf staan