Ik begrijp het begrip vriendschap niet.
De woorden zijn maar vaag.
Vrienden doen elkaar toch geen verdriet?
Of stelt een echte vriend toch niet in vraag?
Hoe ver kan een vriendschap gaan,
Wat mag niet of wat juist wel?
Ben je verplicht voor elkaar klaar te staan?
Of hoort ieder vraagteken bij dit oneindig moeilijke spel.
Ik weet vaak zelf niet wat wel of geen vrienden zijn,
Maar er zijn er altijd een paar,
Gewoon, misschien is het met hen in de buurt wel fijn,
En met de andere dreigt er het gevaar.
Hoe weet je nou hoe echte vrienden zich gedragen,
Een eigen karakter heeft toch iedereen.
Misschien hoef ik het niet te vragen,
Maar waarom blijft een beste vriend altijd alleen?
Waardering: 5.63 met 113 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marisa
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Jij
Vorige gedicht: Normale mensen leggen troep