daar sta je dan, men liefste schat
ik heb je nooit zo lief gehad
je was zo triest en zo alleen
je stond te trillen op je been
tranen kon je niet bedwingen
toen ik ons liedje begon te zingen
je weet nog wel, dat liedje van weleer
het deed weer pijn en ho zo zeer
ik zong het met die hoge tonen
de hele nacht konden wij verder dromen
Waardering: 8 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door jean-paul
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: elke week als ik luisterVorige gedicht: de oceaan lijkt te lekken