ik had een grote liefde,
die mij blijkbaar niet blieft.
toen had ik een bloeiend hart,
maar nu is dat gitzwart.
ik had dagenlang zo'n pijn,
voor jou was het maar schijn.
je hebt me zomaar verlaten,
daarna ben je me gaan haten.
ik begreep al die tijd niet waarom,
ik hoop dat ik je weer tegenkom.
dan lopen onze levenslijnen weer samen,
maar nu denk je er niet aan om je te schamen.
dan blijf je langer nog bij mij,
de tijd gaat eindeloos voorbij.
augustus is de naam,
van wie mij zorgzaam,
voor altijd in de armen mogen sluiten.
onze plek voor altijd, nooit meer naar buiten.
voor Augustus, mogen mijn dromen herstellen.
Waardering: 8 met 1 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Celestine Overkamp 13 jaar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Daar gaan we weerVorige gedicht: beelden