Er was eens een beeldschoon meisje
En ze woonde in een klein paleisje
Ze had een hele mooie snoet
Met haar lippen zo rood als bloed
Maar denk nu niet dat het daarmee ophoudt
Want ze heeft haar zo zwart als ebbehout
En dat was een mooi contrast met haar huid
Want die zag er zo wit als sneeuw uit
Met haar stiefmoeder kon ze het niet goed vinden
Want die wou de wereld met haar schoonheid verblinden
Zo vroeg ze haar spiegel steeds
Voor haar nieuwste schoonheidupdates:
"spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
wie is het mooiste van het land"
Altijd antwoorde hij wat ze wilde weten:
Haar schoonheid zou nooit overschreiden
Dit gedicht is ingezonden door land
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ver van huisVorige gedicht: Er was eens een beeldschoon meisje