Soms ga je eens lekker logeren.
Bij 1 van je vriendinnen.
Je boezemvriendinnen.
En je houdt van serveren.
Maar 's avonds heb je heimwee.
Dan ben je zo plat als paté.
Dan wil je naar huis.
Hop terug naar je berghuis.
Dan heb je spijt dat je bent vertrokken.
Je voelt je net twee bamboestokken.
Je roept : Ik wil terug ik wil terug.
Maar je moeder keert je de rug.
En dan zit je daar alleen.
En je voelt je net een baksteen.
Waardering: 7.75 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marie
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Het is vandaag een speciale dagVorige gedicht: het regent buiten