jij bent de gene die mij pijn deed,
jij was een focking vrouwenmagneet.
je zei dat je voor mij zou gaan,
maar uiteidelijk sta ik nu achteraan.
je liet me stikken kwam later pas bij me terug,
je was nog steeds speciaal,
maar toch keerde ik mijn rug.
ik hoef jou niet langer meer bij me te hebben,
er zijn echte vrienden die me wel liefhebben.
ik hoef je niet meer in mijn leven,
niet voor lang, niet voor kort, NOOIT MEER EVEN!
Waardering: 7.75 met 4 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door manon
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: in mijn dromenVorige gedicht: Het is vandaag een speciale dag