Ik ben eenzaam.
Zo alleen.
Ik kijk om me heen.
Geen spoor van leven.
Het is hier saai.
Zo alleen.
Ik kijk in het rond.
Wat ligt daar nu op de grond.
Het is een glimmende steen.
Ik zie het al een goudsteen.
Nu ben ik niet meer alleen,
Want ik heb de goudsteen.
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Beste kinderenVorige gedicht: opa 70 jaar