Een stoel, een bord, een raam, een deur
een kast zonder kleur.
Straks is het Wiskunde, dan gaan mijn gedachten
van vierkantswortels naar machten.
Ik probeer aan de les te denken,
maar er zijn mannetjes in mijn hoofd die me steeds wenken.
Ik denk aan eten, aan slapen, aan drinken, en aan jou.
Jij bent de persoon van wie ik houd.
Micheal, zo is jouw naam.
Je bent verlegen, zwijgzaam.
Stiekem houden we van elkaar.
Niemand weet het, is dat raar?
10.06u, zo staan de wijzers van de klok.
10.07u, ik kijk naar mijn rok.
10.08u, bijna gaat de bel.
10.09u, ik denk nog eens aan Michael.
10.10u, dan gaat mijn wekker, ik schiet wakker.
Goedemorgen!
Dit gedicht is ingezonden door Lilou
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: 50 jaar getrouwd het moet je maar lukkenVorige gedicht: Jan van Schaffelaar, wat hij laat zien, de held