Vroeger speelde ik altijd met m'n broer,
Nu vecht ik alleen nog met m'n broer.
Vroeger vertelde ik alles aan een vriendin,
Nu ontwijk ik alleen nog die vriendin.
Vroeger leken m'n ouders altijd zo verstaanbaar,
Nu zijn zij de enige die praten in wartaal.
Vroeger deed iedereen zo vriendelijk tegen mij,
Nu praat iedereen alleen nog slecht over mij.
Vroeger straalde er altijd een lach van m'n gezicht,
Nu toon ik alleen nog een nat gezicht.
Vroeger leek m'n leven alleen maar eerlijkheid te kennen,
Nu weet ik dat m'n leven niks anders dan een grote leugen is.
Waardering: 4.83 met 18 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Inne
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Volgende gedicht: Er is niets zo mooi als een beste vriendin te hebben
Vorige gedicht: Geraakt