Als de dag weer eens tegenzit,
en je de nacht weer aanbidt.
Omdat je graag weer slapen wil,
want snachts is het lekker stil.
Maar plotseling kan je niet meer slapen,
omdat je constant ligt te gapen.
En smorgens gaat de wekker af,
en je bent dan bekaf.
En dan begint weer die lange dag,
weer een dag met een namaak lach.
Dat voelt allemaal niet zo fijn,
want een dag hoort toch anders te zijn.
Waardering: 7.5 met 2 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Marian
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: ik haat de overheidVorige gedicht: Blij ben ik al lang niet meer