Ik ben helemaal alleen
doe mijn oor tegen de deur
er is werkelijk, niemand om me heen
volgens mij vinden ze me een zeur
ik kan geen kant op, ik zit vast
opgesloten en bang
dan krijg ik een natte broek, ik heb geplast
ik wil hier weg dat is mijn verlang
de deur is op slot
ze zijn boos op mij
ik maak ook alles kapot
opeens hoor ik een scheldpartij
de deur vliegt open
ik kan niet meer ontwijken en krijg een slag
ik ben ineen gekropen
ik voel pijn en tegelijkertijd besef ik, dit was weer zo'n dag
Dit gedicht is ingezonden door reirei
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Boot verder weg aan het drijven Vorige gedicht: in de zomer ben ik een dromer