WONDEN
wonden zo groot of klein
ze groeien dicht, maar het litteken blijft
je vergeet nooit wat je voelde, oh die pijn
je zegt dat het gaat en lacht vrolijk
hoelang zou het nog duren
hoevaak moet je nog liegen
liegen dat het gaat, na al die verschrikkelijke uren
de uren dat je huilde van verdriet
is het echt zo?
is er niemand die het ziet?
ik zeg dat het gaat, elke dag weer
iedereen is vrolijk elke dag opnieuw
en ik, ik trek het niet meer
Dit gedicht is ingezonden door Evi van Kommer
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Beste mamaVorige gedicht: lieve mama