ik zat eens eenzaam te denken op een zandberg,
"schat ik mis je heel erg"
we waren iedere dag bij elkaar,
nu zit ik met me handen in me haar
en denken of ik je ooit nog eens zal zien,
nu in me hoofd lijkt het net halloween.
ik wil je in mijn armen,
om je eens lekker optewarmen.
we waren twee meisjes,
en we waren allenbij twee wijsjes.
altijd heel veel lachen en geluk,
maar zonder jou is mijn leven stuk.
daar zat ik hier op de zandberg nog steeds
en dacht bij me zelf ik geef me hoofd een paar updates.
ik wist niet dat je in het leven zo erg iemandt kan missen
Waardering: 7.5 met 4 uitgebrachte stemmen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Het mooiste plekje van DiepenveenVorige gedicht: vroeger toen ik klen was