Wapenstilstand
Ooit was het een dag van pure vreugd
niets deed zoveel deugd
als wanneer soldaten toen
niet meer moesten voort doen
ze waren eindelijk aanbeland
bij de lang verwachte
wapenstilstand
11 november 1918
er was genoeg afgezien
die morgen om 5 uur
stopte in theorie het artillerievuur
het einde begon
in een treinwagon
aan het bos van Compiègne
daar werd het bestand getekend
en de vijand ingerekend
denkend aan dit moment
terwijl een hond kwam aangerend
komen mijn gedachten even tot stilstand
bij deze memorabele wapenstilstand
de onbekende soldaat
die altijd paraat
gevochten heeft
rotte momenten heeft beleefd
Dit gedicht is ingezonden door Rijmelaar
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Boer of boerinVorige gedicht: Dauwconcert