Huil maar bij me uit.
Wat je zo hebt gemist.
Ik weet dat dat het nu is.
Dus droog je tranen maar.
En lach maar weer.
Vroeger dat is voorbij.
Want aan het einde van de nacht.
Is het de zon die op je wacht.
Ik voel de pijn met je mee.
Vanaf nu ben je niet meer alleen.
Baby, ik zweer dat ik het meen.
Want samen is sterken als alleen.
Waardering: 7.35 met 186 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Kaylee
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik zou graag sterren willen plukkenVorige gedicht: MOEDER LEED