Wat een pittig jaar was dit zeg,
quarantaine in en quarantaine uit wat een pech.
iedereen zat thuis,
En de opname cijfers stegen in het ziekenhuis.
Deze tijd kent zijn diepe dal,
Het voelt voor mij dan ook alsof ik val.
Ik voel zoveel tegelijkertijd,
Oude patronen komen terug, terwijl ik die liever vermijd.
Dankjewel dat je in deze crisistijden voor me klaarstaat,
Terwijl er in de wereld nu zoveel misgaat.
Dit gedicht is ingezonden door PienBrechje
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: IVorige gedicht: vandaag is rood de kleur van jou lippen