een eenzame spreeuw
fourageert in de tuin
onder de boomkruin
op de voederplek
samen met mussen
rasechte huismussen
die waren met veel
doch 't Spreeuwke was alleen
geen andere om hem heen
dat was weliswaar
echt raar
want meestal
zijn de spreeuwen met meer
en altijd druk in de weer
tenzij ze samen hoog in een boom zitten
kan hoor je gekeuvel en zie je ze pitten
doch bij het minste onraad
vliegen ze weg
zonder overleg
in een rechtlijnige georchestreerde vlucht
al heb je ook maar een heel beetje gekucht
doch
dan is het weer genieten van die spreeuwenwolk
de ware luchtacrobaten onder het gevederde volk
Dit gedicht is ingezonden door Huggie
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Oh, ooit was er eens een kleine wormVorige gedicht: Ik heb geen leven