Langzaam korten de dagen zich tot eindeloze nachten. Hun tijd is op, de winter wil niet langer wachten. Ik stap door de spiegel, heel licht en van water, Van nu naar later En van blauwe elfjes naar mij De zon knipoogt de lente dichterbij...
Waardering: 4.41 met 17 uitgebrachte stemmen Dit gedicht is ingezonden door Hendrik-Jan