een blinende soeplepel begeleidt
hoe het ei het kokende water inglijdt
het eiwit zet uit en stolt
luchtbelletjes koen het gaatje uitgehold
zo komt er geen barst in de schaal
het lijkt ideaal
toch plots een krak
in het ei haar pak
eiwit stroomde ronduit
er zachtjes uit
stolde direct als een witte vlek
een witte plek
een piepje gaf aan
voor een zcht gekookt eitje was't koken gedaan
direct eruit en onder de waterkraan
het eitje had een witte tong
die zich naar buiten drong
het ei stak zijn tong uit
als een ondeugende flapuit
ik tekende er nog twee oogjes op
en zo leek het wel een kale kop
kleinkinderen lachten er mee
maar hoe kon het zo zijn
wellicht was het luchtbelletje,
te klein
Dit gedicht is ingezonden door mee
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Met koning Saul gaat het steeds minder en minder goedVorige gedicht: Arthur