jij ben zo
jij heb een hoog niveau
ik verveel me niet met jou
zoals ik het wou
ik heb nooi aan u getwijfeld
nooit ongoochelt
altijdsamen zijn
jij ben slim en kan latijn
ik zie je hart boemen
ik geeft jou mooie bloemen
handen vast elke tijd
zelf als ik rijd
maar op een dag vertrok jij naar Japan
ik weet niet of je wet aankan
jij ben ver weg van mij
het enige wat ik heb is jou arbei
je kom nooit meer terug
net zoals een gebroken brug
huilen help niet
ik heb geen afscheidlied
water komen uit mijn ogen
komen ze aan het drogen
heb ik een idee
ik ga met haar mee
nee dan zit ik diep in de puree
ik wacht op een nieuwe meisje
eerst een kleine reisje
eind slecht en tercht
Waardering: 7.22 met 32 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jennifer
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: De eerste schooldagVorige gedicht: In nederland is het mooi