ik voel me zo alleen
ik ben ook zo alleen
achter in het ziekenhuis
voelde ik me zo niet thuis
ik wil zo graag uit het ziekenhuis
maar dat duurt waarschijnlijk nog zo lang
voordat ik uit het ziekenhuis mag
en ik moet nog zoveel rusdagen ondergaan
ik weet niet of ik volgend jaar wel over kan gaan
mischien ben ik wel pas bij oudjaar thuis
ook al lig ik nu in het ziekenhuis
ik heb gelukkig een vriendin waarmee ik mee praten kan
maar gelukkig hebben ze hier ook een pizzapan
waar ik maar al te graag mijn tijd aanbesteed
en nu ben ik uitgepraat
ik heb je denk ik nu wel volgepraat
Dit gedicht is ingezonden door Joanne Gijssel
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve seppe, door jou gaat mijn hart sneller kloppenVorige gedicht: lezen