mijn ego is mijn beste vriend.
ook al is het een zelfde kind.
we hebben een soort band.
hij staat altijd aan mijn schaduwkant.
hij maak mijn huiswerk.
door hem voel ik me soms sterk.
er zit een touw tussen ons twee.
van mij krijgt hij een trofee.
soms voel ik me eenzaam.
dan roept hij rustig mijn naam.
soms ben ik blij.
dan is hij der meestal bij.
als ik boos of verdrietig voel.
dan geeft hij mij terug het juiste gevoel.
hij volgt me overal.
dan vallen we samen in de val.
als hij der niet meer is.
dan voel ik er is iets mis.
dan ween en ween ik maar.
ik word bijna 11 jaar.
bijna een andere hopelijk gaat er niets veel verandere.

Dit gedicht is ingezonden door tijl

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
 
Volgende gedicht: Zij kent me inmiddels door en door
Vorige gedicht: We hebben elkaar voor het eerst ontmoet bij Janick en Jolijn op 5 augustus, die avond gingen we op stap op de kermis in Venray en we waren 's-avonds lazarus
 
© 2006 - 2023 Jan Hengeveld.