Lieve schat, kijk diep in mijn ogen,
Dan kun je zien dat ik veel van je hou en dat is niet gelogen.
Ik weet nog wel de eerste kus, zacht en gevoelig zonder rust.
Ik had je stevig vast,
En ik wou dat ik je nooit meer los kon laten,
Dus ik begon te staken.
Je bent nu ver uit het zicht, maar nooit uit het hart,
Want ik weet: jij bent mijn schat,
En niemand die mijn schat jat!
Ik vind het jammer dat ik je lippen niet meer kan voelen.
Dus nu moet ik mijn hart maar even gaan koelen.
Toen ik je voor de eerste keer zag,
Kreeg ik een brede glimlach.
Mijn eerste opmerking was: "Je bent nog leuker dan op je foto."
Ik kan het zelf nog steeds niet geloven.
Maar het is waar en ik moet geloven, dat het snel voorbij is gevlogen.
Maar elke dag sta ik op en geniet ik van het leven,
Ook al sta ik op de aardbol te beven.
Het is en komt allemaal goed.
Ook al moet ik heel lang wachten, maar ik blijf zoet.
Het blijft moeilijk jou te vergeten.
Ook al heb jij mij niet vergeven.
Waardering: 7.21 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Bonita
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ik ga kapot door het gevoelVorige gedicht: Ik ben verjaard, joepie