Ik ben even niet bij de les,
Mijn gedachtens ergens anders..
Mijn doel nergens op gericht.
Ik kijk met tranen naar boven de maan is verlicht.
De sterren zijn verdwenen,
Maar mijn gevoel is druk aanwezig..
Ik denk aan de tijden toen ik bij je was,
Wat hebben wij gelachen!
Helaas is het nu allemaal gebroken glas..
Hier zit ik weer.. ja, met tranen in me ogen.
Damn.. Ik wil het gewoon niet geloven!
Als iets weg is, weetje wat je kwijt bent.
Die zin klopt helemaal..
Ik voel me zo leeg van binnen,
Behalve me hoofd.. die is vol gepropt met gedachtens.
Nog steeds wakker in me bed denkend over jou..
En beseffen, Hoe veel ik nog van je hou.
Het is moeilijk uit te leggen,
Maar ik hoop dat je het begrijpt.
Dat ik je mis.. Dat mag je niet vergeten,
Dat ik nog van je hou.. Moet je weten.
Waardering: 7.21 met 29 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Bonita
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: elke dag weerVorige gedicht: jij ben zo