Gevangen in gedachten
Het zijn soms ontzettend lange nachten
Geen slaap te vatten
De dag doorkomen voelt als een opgave
Soms is het enige dat door mijn hoofd gaat opgeven
Is toegeven aan die gedachten dan echt opgeven?
Even weg van alles
Beloftes aan andere die ik niet of nauwelijks kan nakomen
Vriendschappen die weggenomen worden door open te zijn over mijn gedachten
De gedachten aan hoe het ooit was doen pijn
Al die onbeantwoorde vragen
Ik blijf ze met mij meedragen.
Dit gedicht is ingezonden door Kay
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Op deze bijzondere mijlpaal van jouVorige gedicht: Blijheid