Iedere avond voor het slapen gaan kijk ik even naar de hemel, kijk ik even naar de maan.
Starend naar de donkere lucht, denkend aan jou als ik naar de sterren zocht.
De afgelopen nachten liep ik extra lang, de hoop een ster te vinden maar werd een beetje bang.
Geen sterren aan de hemel, geen lichtjes in de sky.
Niemand die mij beminde, in mijn gedachten daar was jij.
Het was extra donker en hee stil,
ook geen contactmomenten, iets dat ik graag wil.
De jaren zijn verstreken, de tijd die vloog voorbij.
Met jou altijd in mijn gedachten, dat maakte me vaak blij.
De sterren zijn verdwenen, voor mij niet meer te zien.
Mijn hoop daarmee verdwenen tot we elkaar weer zien.
Ook zonder sterren aan de hemel blijf jij in mijn hart en hoofd.
Het voelt verdrietig en ook wel wat verdooft.
Onze wegen zullen kruisen als we de paden verder begaan.
Ik zal altijd van je houden, net zoals de sterren en de maan.
Dit gedicht is ingezonden door Nathalie
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Iedere avond voor het slapen gaan kijk ik even naar de hemel, kijk ik even naar de maanVorige gedicht: waarom