Dode roos
Je was de mooiste roos,
maar daar heb je nu niks aan.
Wat was jij grandioos,
maar nu ben je er niet meer.
Wat was die dag grauw,
de dag dat jij ons verliet.
Je liet ons achter met verdriet,
maar daar leren me mee leven.
Nooit zal jij uit ons hart verdwijnen,
want er zit een stukje van jou in ons hart.
En nooit zal onze liefde voor jou verkleinen,
we hopen dat je dat weet.
Maar nu moet ik echt gedag zeggen,
en me bij jou dood neerleggen.
Rust zacht.
Auteur:
iris veldhuijsen
mgr hansselaan 24
6433bm Hoensbroek
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: de spiegelgiechelsVorige gedicht: lieve daniel