verdriet,
liefste onze verkering was aan,
nu moet ik een half jaar weer alleen staan,
jij die mij had bedrogen,
ik kan nu niet meer kijken in je ogen,
want wat jij mij heb aangedaan,
daarvoor moest ik wel van onze weg gaan,
't was niet met woorden te beschrijven,
het zal altijd in mijn gedachten blijven,
vanaf wat er toen is gebeurd,
heb ik alleen maar getreurd,
ik was boos op je,
maar weet jij hield van me,
toch blijven onze wegen voor ALTIJD gescheiden,
want jij kan mij niet meer verblijden!!
Waardering: 7.19 met 16 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Hannah
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Jij begon in Geuloord als activiteitenbegeleidsterVorige gedicht: ik zag jou daar