Gedichten: nieuw

Waarom doet het mij zo veel pijn?
Mijn hartje zo piepklein.
Dan huil ik in het midden van de nacht,
Voorzichtig, stilletjes en heel zacht.
Dat jij speciaal bent, dat weet iedereen,
Vooral de mensen om mij heen!
Ik zal er altijd voor je zijn,
De gedragslijn.
Die ligt te laag bij sommige mensen.
Het enige wat ik wil, is het vervullen van jouw wensen.
Er waren mensen die zeiden dat ze van jou houden,
Die leugen hebben ze wel lang volgehouden.
Jouw verdriet voelen,
Dat wil ik met de grootste oceaan wegspoelen.
Niemand kan ons breken,
Zelfs niet als ze zullen smeken.
Aan ons is geen einde te zien,
Ook al ben ik pas veertien en jij vijftien.
Nog een heel leven er tegenaan gaan,
Voor elkaar dag en nacht klaar staan.
Vaak zien we traantjes over onze wangen rollen,
Dan hoor jij mij al aan komen hollen.
Want is mijn meisje in gevaar,
Dan ben ik daar!
Die kut ouders van jou, daar heb je niks aan,
Als ik jou was, was ik al lang weggegaan.
Jij bent onder invloed,
Je bent jezelf niet meer.
Ik zie wat het met je doet,
Dat doet mij zeer.
Jij bent onder invloed,
Het is zo dom.
Je bent dit niet waard,
Waarom, waarom,
Ben ik nu zo stom?
Bij mij ben je altijd welkom.
Niet voor veel mensen heb ik zo veel gegeven,
Die zijn ook niet lang gebleven.
Ze willen dat we waren thuis gebleven,
Maar we hebben het opgegeven.
Want het was een te zwaar leven.
Zonder jou?
Nee, nog niet voor heel even!
Ik ben hier en jij bent daar,
En toch verlangen we nog steeds naar elkaar.
Zonder jou ben ik leeg,
Jij bent de persoon waar ik voor leef,
Mijn wereld draait om jou,
Omdat ik zielsveel van je hou,
Maar jij zit nu ver van mij vandaan,
Ik wou dat ik nu naar je toe kon gaan.
Ik kan de situatie bijna niet accepteren,
Ik kan het leven bijna niet meer waarderen.
Ik wil alleen maar slapen,
En pas ontwaken op de dag dat wij voorgoed samen zijn,
En ik leef zonder die stekende pijn.
Ik zal op je wachten,
Dagen en nachten,
Vanaf het moment dat we weer samen zijn zal ik je alles geven,
En ik weet zeker: wij krijgen een heel mooi leven.
Dagen doe ik niets dan huilen,
Het liefste zou ik van leven ruilen.

Waardering: 7.16 met 61 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door BF

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: Je bent een vriendin die ik altijd vertrouw
Vorige gedicht: Zij hebben soms geen overlevingskansen