ik zit hier aan je te denken.
in men hoofd te laten verwerken.
vergeten kan ik niet ,vergeven gaat met verdriet.
zeg niet hoe, want ik doe het op zen kiekeboe.
dat had je niet van me gedacht .
ik had het zelf niet verwacht .
want na al die keren dat je een brief schreef,
wouw ik er ook een terug geve voor een safe.
eindelijk ben ik met men hartje begonnen,
ik heb het niet verzonnen.
midden in de nacht is het begonnen
kon niet slapen , maar wel gapen.
naar de brieven die je me hebt gegeven .
wouw ik er ook een streven
deze brief is alleen voor jouw gemaakt
ik hoop dat dit je raakt .
en niet in de prullenmand vergaat.
ik heb nog een gevoel voor jouw
weet je wat ik bedoel , en levensgevoel
Waardering: 7.16 met 19 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door abdeleke
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Ons huisVorige gedicht: Nu je vandaag 60 wordt