Een traan langs mijn wang als ik aan jou denk..
Zo bang om jou kwijt te raken,
Je zou echt eens weten wat je me nu aan doet..
Ik hoor wel.. je maakt je te veel druk..
Maar mijn hart en gevoel is niet opgelucht.
Dat kut gevoel blijft zitten, er verschijnt geen lach op mijn gezicht.
Ik kan niet slapen want alle gedachtes razen door mijn hoofd..
Het word langzaam licht, en mijn tranen zijn op gedroogd.
Wat zou deze dag gebeuren? Maak jij een eind van ons twee..
Ik zie het al voor me.. jou kwijt zijn is voor altijd heimwee.
We hebben een tijd niet afgesproken..
Gaat het daarom tussen ons zo klote?
Of komt het misschien door iets anders..
Laat me dat asjeblieft snel weten, anders ga ik mezelf op vrete.
Waardering: 7.16 met 19 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Bonita
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Liefste Moeke, Vorige gedicht: als ik gevangen zit