Mensen verzinnen verhalen
Ze houden maar niet op
Ze blijven maar herhalen
Het liefst zet ik de tijd op stop
Je blijft in me hoofd
Ik zal er altijd voor je zijn
Zoals ik je heb beloofd
Al doet het me zoveel pijn
De liefde voor jou is verdwenen
Het is voorbij
De regenbui is verschenen
En het geluk komt dichterbij
Laat de mensen praten
Ze weten niet wat wij hebben meegemaakt
We hebben alles aghter ons gelaten
En alles later goed gemaakt
We zien en spreken elkaar nooit meer
Ik zal altijd aan je denken
En als ik ooit terugkeer
Zal je gaan nadenken
Nadenken over wat er is gebeurd
Dit is het einde van mij gedicht
Ik sluit het boek en doe me ogen dicht.
Waardering: 7.16 met 19 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door jessica gerritsen
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: Lieve opaVorige gedicht: Liefste Moeke,