Al begrijp je niet helemaal hoe ik me voel,
Ik weet vaak zelf ook niet wat ik bedoel.
Het is voor mij heel moeilijk om uit te leggen,
Maar ik wil het je toch maar zeggen.
Soms raak ik zo erg in paniek,
Dan is er van binnen alleen nog maar hectiek,
En ben ik bang alles te verliezen,
En durf dan voor niets meer te kiezen.
Ik ben niet meer zo sterk als toen,
Maar ik zal er zeker iets aan doen,
Want ik zal deze berg samen met jou beklimmen,
Dat zal ons weer doen glimmen,
Want het enige waar ik zeker van ben,
En wat je altijd moet blijven onthouden,
Is dat ik niet meer kan stoppen met van je te houden.
Waardering: 7.13 met 40 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Onbekend
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)