liefste dagboek
het gaat over mijn vriendin Anoek
zij heeft altijd gelijk
in Oostenrijk
voor wikunde kan ze nu alles
altijd met een succes
zij was de groostse lol
we lachten os zo drol
maar nu zo slimachtig
nu is ze vergeetachtig
ik mis je zo en zeker je domheid
sebied ga je naar de universiteit
maar het leven is vol verdriet
dat zeg ik via de satelliet
ooit kom je terug
niet met een gebroken rug
dat zo ik zo graag wensen
toch mensen
zo dit was mijn droevige dagboek
over Anoek
Waardering: 7.13 met 31 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jennifer
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: mama papa er loop een geest door mij heenVorige gedicht: Hete zomers, koude winters…