ik mis je zo
jij stond daar met je piano
ik was smoorverlief op jou
bij jou had ik het nooit kou
ik mis jou woorden
dan gingen we samen snowboarden
ik heb zoveel verdriet
jij ziet dat via de satelliet
ik heb geen tranen meer van jou
omdat ik van je hou
op een dag kom jij terug
je ben nu over de brug
mijn hart is gebroken
sebied ga ik ze koken
nu moet even huilen ale uren
het kan duren je hoor me tot aan buren
het leven heef geen zin meer
het einde is arriveer
bwuuuwheeeeeeee
sorry nu is het prive
Waardering: 7.11 met 38 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door Jennifer
Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)
Hierboven kun je dit gedicht een waardering geven. Het aantal punten loopt van 1 tot 10, waarbij 1 heel slecht is en 10 heel goed. Klik je op stemmen, dan wordt je stem verzonden en ga je naar het volgende gedicht.
Volgende gedicht: ik haat de schoolVorige gedicht: Als ik vliegen kon