Gedichten: nieuw

Op de voorste rij zie je haar al staan,
Ze is bescheiden, maar staat toch graag vooraan!
Met haar lage altstem en soms ook bij de bassen,
Weet zij menigeen te verassen.
Ze is altijd in touw voor haar medemens,
Ik denk wel eens: "Ligt hij niet te hoog, die grens!"
Komt ze ook eens toe aan zichzelf,
Of gaat alles bij haar vanzelf?
Want ook al is ze dan altijd druk en actief,
Toch neemt ze het huishouden ook nog voor lief.
Het is altijd netjes en gezellig in huis,
Daarom voelt ook een ieder zich er thuis.
En als je iets nodig hebt, ook al is het nog zo maf,
Zoekt ze heel het huis, de tuin en de keuken af,
En je gaat gegarandeerd,
Met iets of een idee terug naar huis gekeerd.
Er is één ding wat ik niet graag zie,
En dat is als ze weer last heeft van die verrekte knie!
Ik ken mensen die eraan geholpen zijn,
En sterker nog: die ervoeren het als "fijn".
Misschien moet je eens praten met die patiënt,
Zodat je voor je het weet van die koude knie af bent.
En als de KNO-arts zich dan meteen even in je stembanden wil verdiepen,
Dan zul je zien, het zijn geen poliepen!
Je moet je gewoon wat minder uitsloven tijdens "de crunch",
Zodat je jezelf niet schor schreeuwt, kluns!
Ik zou graag iets bijzonders hebben gemaakt van jouw pakje,
Maar ik voel me als een met slagroom gevuld gebakje.

Waardering: 7 met 27 uitgebrachte stemmen
Dit gedicht is ingezonden door José

Printbare versie
Dit gedicht verzenden naar een vriend(in)

Volgende gedicht: We zijn nu helemaal vrij
Vorige gedicht: Vandaag is de dag dat jullie 50 jaar geleden getrouwd zijn